تأثیر مصرف کافئین بر پاسخ کورتیزول و برخی عوامل ایمنی به فعالیت ورزشی وامانده‌ساز در زنان غیرفعال

  هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مصرف دوزهای متفاوت کافئین بر پاسخ کورتیزول و برخی عوامل ایمنی به فعالیت ورزشی وامانده­ساز در زنان غیرفعال بود. بدین منظور 12 نفر از زنان دارای اضافه وزن غیرفعال انتخاب شدند. تحقیق حاضر در چهار نوبت و با رعایت اتمام قاعدگی آزمودنی‌ها انجام گرفت. در مرحلۀ اول آزمودنی‌ها کافئین را به­صورت دارونما مصرف کردند و پس از 30 دقیقه آزمون وامانده­ساز بروس را انجام دادند. در مرحلۀ دوم، سوم و چهارم آزمودنی‌ها به­ترتیب 3، 6 و 9 mg/kg کافئین را به­صورت کپسول‌، مصرف کردند و پس از 30 دقیقه از مصرف آن، آزمون بروس را انجام دادند. بلافاصله پس از آزمون، از آزمودنی‌ها خون­گیری به­عمل آمد. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از آزمون اندازه­گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 P< انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر کورتیزول در مراحل سوم و چهارم (دوزهای متوسط و بالا) نسبت به مرحلۀ اول، به­طور معناداری بیشتر بود (مقادیر P به­­ترتیب 007/0 و 002/0). سطوح لکوسیت در مراحل دوم و سوم (مقادیر پایین و متوسط) نسبت به مرحلۀ اول، به­طور معناداری کمتر بود (مقادیر P به­ترتیب 036/0 و 017/0). سطوح لنفوسیت در مرحلۀ سوم (دوز متوسط) نسبت به مرحلۀ اول به‌طور معناداری بیشتر بود (025/0=P). سطوح مونوسیت در مرحلۀ چهارم (دوز بالا) نسبت به مرحلۀ اول به­طور معناداری بیشتر بود (023/0=P). بنابراین به­نظر می­رسد مصرف مقادیر متوسط و بالای کافئین (6 و 9 mg/kg) می­تواند تأثیر مثبت و سودمندی بر سیستم ایمنی بدن در اثر فعالیت ورزشی وامانده­ساز داشته باشد.